Istorijat karatea
Karate je borilačka veština koja originalno potiče iz Indije odakle je kasnje preneta u Kinu, a odatle dalje na Okinavu. Borilačke veštine iz Kine i Japana u početku nisu bile zastupljene na Okinavi, zato što je vladao mir sa naprednom budističkom kulturom. Međutim, taj harminočni mir narušava dolazak trupa iz Japana i uspostavljanje policijske kontrole, sva vojnička klasa bila je zabranjena, a svo oružje konfiskovano. Zbog toga je u borilačkim veštinama Okinave korišćen sistem odbrane štapom, toljagom ili golom rukom.
Iz ovih okolnosti razvija se borilačka veština kara-te, što u prevodu znači “prazna ruka”, osnovni princip bio je braniti se od neprijatelja praznih ruku, bez ikakvog oružja.
Karate je osnovna borilačka veština bez oružja. Rani Okinavljanski karate sastojao se od tri osnovna stila.
- Iz glavnog grada Okinave Šuri-ja potekao je stil karatea pod nazivom “šuri-te”.
- Grad po kome je naziv dobio drugi stil zvao se Naha, odatle naziv “naha-te”
- treći grad zvao se TOMARI pa odatle naziv “tomari-te”.
U svakom od navedenih naziva pojavljuje se reč “TE” što znači šaka. Iako svi pomenuti gradovi nisu bili jako udaljeni, stilovi borbe koji su u njima negovani su se razlikovali. U prvom stilu, “šuri-te” preovlađivali su pravolinijski pokreti i direktne tehnike, u “naha-te” stilu postojalo je više kružnih kretnji, dok je “tomari-te” stil objedinjavao elemente iz prethodna dva stila.
Ispočetka vlasti su strogo zabranjivale vežbanje karatea, pa se on vežbao u tajnosti, a tek kasnije karate je postao dozvoljen i vežbao se i u školama.
Vremenom su vladari sa Okinave postali opčinjeni karateom pa su zahtevali od karate majstora da izvode javne demonstracije. Jedan od demonstratora bio je i slavni Funakoši Gičin koji je proširio demonstracije karatea i na Japan.
Prvi poznati centar za treniranje karate veštine, osnovan je u Japanu i zvao se Šotokan.
U Japanu i na Okinavi karate je razvijan, pre svega, kao borilačka veština čiji osnovni cilj je bila samoodbrana. Funakošijeva ideja, prvenstveno, bila je da se karate vežba ne samo među odraslim muškarcima, kao što je do tada bilo pravilo, već među širim narodnim masama, uključujući i žene i decu. Važan korak na tom putu bilo je i uprošćavanje određenih elemenata koji su se ticali samoodbrane i njihova modifikacija u vežbe telesnog jačanja.
Nekoliko učenika Funakoši Gičina su kasnije razvili sopstvene stilove vežbanja karatea. Danas postoji veći broj karate stilova, a neki od poznatijih su:
- Shoto-kan
- Wado-ryu
- Shito-ryu
- Gojo-ryu